Qasım bəy ZAKİR
Qəsdin budu gər xatiri-biçarə dağılsın,
Bir şanə çək ol türreyi-tərrarə dağılsın.
Ver zib ruxi-alma, çıx xanədən, ey məh,
Məh daldalanıb, əncümü səyyarə dağılsın.
Tənha dili-məhzunə həqiqətdə cəfadır,
Bir parə oxundan de təni-zarə dağılsın.
Açmış bu gün ol sərvi-səhi töhfeyi-hüsnün,
Xüddamləri müjdeyi-bimarə dağılsın.
Bir ləhzə o birəhmə nihan şərhi-qəmim var,
Allahı sevərsiz, deyin əğyarə dağılsın.
Vəhmim budu, yol verməyələr ləxti-cigərdən,
Təqsim eləyim, hər itə bir parə dağılsın.
Göz mərdümi məşqi-xəti-hüsnün həvəs eylər,
Ey çeşm, bu lövhündə olan qarə dağılsın.
Birənc nə mümkündür ola gənc müyəssər,
Zakir, dəmi-əfsun oxu şəhmarə, dağılsın.
