Kainat bir nəhəng varaq,
Yazıları qalaq-qalaq:
Göydən yerə kəlmə yağır,
bulaqlardan kəlmə axır,
Yerdə-göydə hər nə varsa,
içindən hey kəlmə çıxır.
Kəlmə var ki, buzdan çıxar,
kəlmə var ki, közdən çıxar,
Dilin qovduğu kəlmələr
geri dönüb gözdən çıxar.
Demək növbəsi gec düşər,
elə susana güc düşər,
Fələk də hərdən öc düşər,
çoxa dəyməz, azdan çıxar.
(Dad çəksən də bu gərdişdən,
yazı budur əzəl başdan—
birinin qisməti qışdan,
birininki yazdan çıxar.)
Ərşdə dolana-dolana,
köçər qəlbə, hopar qana,
söz var ki, can verər cana,
can da var ki, sözdən çıxar.
…Kainat bir nəhəng varaq,
Yazıları qalaq-qalaq…
